Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, ormanın en güzel yerinde yaşayan dört arkadaş varmış. Bunlar maymun, sincap, papağan ve koala imiş. Bu arkadaşlar çok iyi anlaşırlarmış ama maymun biraz inatçı ve bencilmiş. Hep kendi dediği olsun istermiş. Arkadaşları onu kırmamak için hep ona uyarlarmış ama artık bu durumdan sıkılmışlar ve maymuna bir ders vermeye karar vermişler.
Bir gün bu arkadaşlar nehir kenarında buluşup yüzmeye gitmişler. Maymun suya girmek istememiş, güneşlenmek istemiş. Ama arkadaşları onu dinlemeyip suya atlamışlar. Maymun çok bozulmuş ve küsmüş. Arkadaşları onun küstüğünü görünce hiç aldırış etmemişler ve suyun içinde eğlenmişler. Maymun da sıkılıp gitmiş.
Birkaç gün sonra bu arkadaşlar yine nehir kenarında piknik yapmaya karar vermişler. Herkes yiyeceklerini getirmiş ve örtülerini sermiş. Maymun bu sefer suya girmek istemiş ama arkadaşları onu yine dinlememişler. Maymun çok sinirlenmiş ve bağırmış: “Hiçbir dediğimi yapmıyorsunuz. Artık sizinle konuşmuyorum.” Sincap da cevap vermiş: “Bu güne kadar sen küsme diye hep senin istediklerin oldu. Ama artık böyle olmayacak. Bizim de fikirlerimiz ve isteklerimiz var. Yapacağımız şeylere oy birliği ile karar veriyoruz. Eğer bizimle varsan devam et ama yoksan küsebilirsin.” Maymun, sincabın bu sözlerine de çok kızmış ve oradan uzaklaşmış.
O günden sonra maymun arkadaşlarıyla görüşmemiş. Onlar hep beraber eğlenirken, o hep yalnız kalmış. Bir süre sonra yalnızlıktan çok sıkılmış ve pişman olmuş. Küsmenin doğru olmadığını, arkadaşlıkta herkesin fikrinin önemli olduğunu anlamış. Hemen arkadaşlarına gidip özür dilemiş. Onlar da maymunu affetmişler ve bir daha hiç küsmemişler. Arkadaşlıkları da eskisinden daha güzel olmuş. Masalımız da burada bitmiş.